Kort geleden zat ik in het vliegtuig van London naar Faro.
Met een steward die plezier in het leven en zijn werk heeft. Echt fijn om mee te mogen maken.
Alleen niet alle passagiers waren er blij mee.
Bij bet opstijgen stelde deze steward voor:
Het licht gaat zo even uit en u kunt nu van de gelegenheid gebruikmaken om kennis te maken met uw buurman/buurvrouw.
Echt, ik hoorde dit voor de eerste keer en was verbaasd. Wat een geweldig idee. Ik stelde me al in op een prettig gesprekje met één of alle 2 mijn buurvrouwen.
Maar helaas, mijn linker buurvrouw bleef stug in haar boek lezen en mijn rechter buurvrouw gniffelde even en dook toen weer in haar stapel tijdschriften.
Jammer! ! !
Ik moet eerlijk zeggen, dat ik niet zo van de lange gesprekken ben. Maar vaak heb ik een kort gesprek met een van mijn reisgenoten in het vliegtuig. Zo van: Heb je een fijne vakantie gehad, hier in de Algarve? Of woon je hier, zo ja waar etc? Daarna zet ik dan meestal mijn koptelefoon met fijne muziek op of doe ik een meditatie.
Maar goed, nu dus alleen maar strakke gezichten. Zonder een enkel woord.
Zijn we allemaal nu zulke individualisten geworden?
Zijn we ons daar bewust van?
Zijn we ons bewust hoe onvriendelijk we soms zijn?
Reizen we zonder plezier ?
Zonder een glimlach op ons gezicht ?
Zonder een vriendelijk woord of gebaar?
Mij maakt het echt niet uit of ik nu wel of niet één woord wissel met mijn reisgenoten, die zowat op mijn schoot zitten.
Alleen vraag ik me af of de mensen die onderweg zijn en geen lachje op hun gezicht kunnen toveren, zich hier bewust van zijn.
Of ze zich bewust zijn van de spanning in hun lichaam. Het voelt echt veel fijner wanneer je een glimlach op je gezicht hebt, je hele lijf is meer ontspannen.
Mocht je op reis gaan, ik wens je er veel plezier bij en een hele prettige reis!
Hartelijke groet,
Elly
Geen opmerkingen:
Een reactie posten